Een immens populaire film opvolgen zonder de acteur die het origineel zo goed maakte, is een gigantisch risico. Jumanji: Welcome to the Jungle wist echter te slagen waar tientallen films faalden. De reboot met onder andere Jack Black en Dwayne Johnson wist bijna een miljard euro omzet te behalen. Een sequel is dan ook onderweg en deze verschijnt binnen een maand, maar in tussentijd is er een videogame voorhanden.

Ontwikkelaar Funsolve – geen nood als je hen niet op voorhand kende want dit is hun debuutgame – ging samen met uitgever Outright Games aan de slag. Het resultaat is een game voor een ietwat lagere prijs – €39,99 – die je qua aanpak zal verrassen. Geen traditionele filmgame met een avontuur van een zestal uur, maar een coöperatieve actiegame met een viertal losstaande levels. Elk zijn ze uit te spelen in twintig minuten en het idee is dat de coöperatieve setting – zowel offline als online – je laat terugkeren. Qua idee maakte het me eerlijk gezegd wel enthousiast. Niet te lang, niet te diepgaand, iets om snel op te pikken en even los te gaan met vrienden. De game had eigenlijk een ideaal tussendoortje moeten zijn.


Een eerste breekpunt op dat gebied is natuurlijk de prijs, welke een flinke hindernis vormt voor mensen om in de game te stappen. Daardoor is het al te verwachten dat het geen immens publiek gaat aantrekken om online medespelers te vinden. Met vier levels betaal je nu eenmaal tien Euro per level. En dan is er natuurlijk de kleine gekkigheid dat een PlayStation 4 bezitter op dit moment helemaal nog niet aan de slag kan met de online coöperatieve multiplayer. Die is namelijk nog niet uitgebracht, terwijl je deze op de PC en de Xbox One al meteen vanaf de launch kon spelen. Het kan natuurlijk erger, de online coöperatieve modus ontbreekt definitief op de Switch. Laat het duidelijk zijn, deze versie mag je dus qua score veel lager inschatten.

Een tweede breekpunt is de eentonigheid van de levels. Elk van de vier levels heeft een eigen setting, maar de opbouw is compleet identiek. Je begint met een gebied waarbij je vier totems zoekt terwijl je een twintigtal vijanden neerhaalt met vuurwapens of middels melee. Wanneer dat stuk voorbij is, moet je een grote pilaar verdedigen terwijl je wordt bestormd door tientallen vijanden. Daarna is er een overbodig en stomme platformsectie van een minuutje of twee waarin je doodsimpel enkele obstakels vermijdt. Dit herhaalt zich hierna waarna je het einde van het level bereikt. Het had beter geweest als dit volledig was verwijderd. Een slimmere opbouw van de levels had dit een goedkoop alternatief voor Left 4 Dead kunnen maken, maar nu is er te weinig verrassing.


En het is eigenlijk raar. Op zich is dit een leuke knaller, zeker omdat het coöperatieve aspect echt wel interessant is. Zelfs wanneer je alleen met de artificiële intelligentie speelt, brengt dit een toegevoegde waarde. Ze staan namelijk echt hun mannetje, iets wat we niet vaak zien in andere spellen met artificiële maten. Het enige probleem is dat de game na een minuut of 10 door het saaie level-design en gebrek aan variatie wat saai wordt. De eindeloos herhalende oneliners – van figuren die lijken op de acteurs maar allesbehalve zo klinken – helpen hier zeker niet bij. Zij doen je eerder afvragen waarom The Rock eerder klinkt als Rick Moranis dan als Dwayne Johnson.